اگر نياز به مشاوره اي خوب براي کودکتان داريد؟
اگر رفتارهاي کودکتان شما را نگران کرده ؟
اگر دوست داريد تمام حالات روحي و رفتاري فرزندتان تحت نظر مشاور باشد ؟
مقاله زير راهکاري مناسب براي شماست
آيا به نظر مي‌آيد کودکان شما درخواست‌هايتان را نمي‌شنوند؟ اگر اين‌طور است، به خاطر ضعف شنوايي آنها نيست، بلکه نشانه بي‌توجهي آنها به حرف‌هاي شما است. آنها تا هنگامي که صدايتان به حدي بلند شود که احساس کنند خيلي جدي هستيد به اين کار ادامه مي‌دهند.
رفع اين مشکل دو جزء ضروري را مي‌طلبد: والدين بايد چيزي را بگويند که هدفي از آن دارند و سپس آن مطالب را جدي بگيرند. پس کلمات خود را با دقت انتخاب کنيد، سپس آنها را با صداقت، و محکم به کودکان انتقال دهيد. کودک شما به زودي ياد خواهد گرفت که در اولين لحظه‌اي که شروع به صحبت مي‌کنيد، به شما گوش فرار دهد. براي نيل به اين منظور به نکات زير توجه کنيد:
?- مجبورش کنيد به چشم‌هايتان نگاه کند
از آنجايي که حواس کودکان به آساني پرت مي‌شود، اطمينان حاصل کنيد که هنگام صحبت کردن، به شما نگاه مي‌کنند. شايد اين مهم‌ترين عامل در پيروي کودک از دستورات يا گوش دادن به شما باشد. نشان دهيد که منظور شما از تلاقي نگاه چيست. اين روش را از طريق يک بازي به کودک بياموزيد: چند متر دورتر از هم بنشينيد و به چشم‌هاي هم نگاه کنيد، هر کس زودتر به اطراف نگاه کند، بازنده است.
اگر کودکتان از نگاه کردن به چشمان شما مي‌ترسد يا احساس راحتي نمي‌کند، به او بياموزيد تا به دهان يا تمام صورت شما نگاه کند.
گاهي براي جلب توجه يک کودک لازم است تماس جسمي با او داشته باشيد. به آرامي دستتان را روي شانه‌اش بگذاريد يا در صورت لزوم، دو تا دستتان را روي شانه‌هايش قرار دهيد و با ملايمت صورتش را به طرف خود نگاه داريد. فقط گاهي از اين روش استفاده کنيد و بکوشيد به استفاده از آن عادت نکنيد. براي کودکان بزرگ‌تر هر چيزي بيش از يک اشاره کوچک با دست بر شانه‌اش، ممکن است به جاي جلب توجه، به يک رويارويي بدون ثمر بينجامد.
وقتي کودک هنگام صحبت کردن به شما نگاه مي‌کند، براي اين کار او را تشويق کنيد و بگذاريد بداند که از او راضي هستيد. بعدها در صورتي که علاوه بر نگاه کردن به شما، از دستورات نيز پيروي کرد، او را تحسين کنيد.
?- آرام ولي محکم صحبت کنيد
اگر معمولا هنگامي که کاري از کودکتان مي‌خواهيد صدايتان را بلند مي‌کنيد، کودک مي‌آموزد تا هنگامي که صدايتان را به حداکثر نرسانده‌ايد، به شما بي‌توجهي کند. اگر متوجه شديد که صدايتان لحظه به لحظه بلندتر مي‌شود، صبر کنيد، يک نفس عميق بکشيد، به چشم‌هاي کودک خيره شويد، با آهستگي و بسيار شمرده سخن بگوييد. بگوييد، «اندي (با يک مکث بين هر کلمه در حالي که به هم نگاه مي‌کنيد)، من…. ازت…. مي‌خوام…. لباس‌هات رو…. همين حالا…. جمع کني…. و توي…. کمد…. بگذاري.»
?- از جملات پرسشي اجتناب کنيد
وقتي به کودکتان مي‌گوييد «چطور لباس‌هات رو جمع کني؟» اگر پاسخ دهد، «حالا نه!» متعجب نشويد. اگر بگوييد «مي‌آيي حالا ظرف‌ها رو تميز کنيم؟»، اين فرصت را به او داده‌ايد تا بگويد، «نمي‌آم.» اگر در مورد چيزي که مي‌خواهيد کودکتان انجام دهد سوالي در ذهن نداريد، مانند بهترين مشاوره کودک از جملات قاطع استفاده کنيد تا دقيقا بداند چه کار بايد بکند و به علاوه آن را چه موقع، کجا و چگونه انجام دهد.
?- با جملات ساده صحبت کنيد
از کلماتي که کودکتان آنها را نمي‌فهمد استفاده نکنيد. ساده و روشن حرف بزنيد. پرچانگي نکنيد. دستورات و توضيحات طولاني ممکن است باعث فراموش شدن بخش‌هاي اصلي صحبتتان شود. نوجوانان براي به ياد آوردن سرنخ‌هاي اطلاعات شفاهي، توانايي محدودي دارند. گفتگوهاي کوتاه و ساده، همراه با يک عکس‌العمل طبيعي بهتر از يک سخنراني طولاني، درک و به خاطر سپرده مي‌شود. به جاي ادامه گفتگو در مورد مسئوليت، ارزش پول و اصول اخلاق، وضعيت را براي کودک روشن کنيد: «يا همين حالا از دوچرخه‌سواري دست مي‌کشي، يا يک هفته حق سوار شدن نداري.»
?- احساستان را به کودک بگوييد
بدون آن که به‌طور مستقيم از کودک انتقاد کنيد، به او بگوييد که در مورد اعمال و رفتارش چه احساسي داريد. براي مثال، «به خاطر اين که خودت توالت رو تميز نمي‌کني، واقعا ناراحتم.» يا، «وقتي به موقع خونه نمي‌آي واقعا نگران مي‌شم». اگر از جملاتي استفاده کنيد که به جاي کودک به خودتان اشاره کند، مي‌توانيد از انتقاد، سرزنش يا حمله کردن به کودک بپرهيزيد، همچنان احساسات را به‌طور موثري بيان کنيد.